20090120

αυτο απο το κουφονησι - στραγγισμενο

Να μπουμε στο ιδιο νερο
Να βαφτιστουμε

διατων αστερισμος
μοιαζει με παρτυ
σε πυρηνικο καταφυγιο

Ο νομος της αναπνοης
Χιλια μικρα κι αρρωστα στοματα
στις παλαμες. Κανει κρυο στα χερια.

Το μεταδοτικο σου πλεγμα
Πότε συρματινο, πότε ασυρματο


Σταζουν πανω μου τα
ζουμια απο τον παγωμενο
χρονο σου - ΛΙΩΝΕΙ



Σκισμενες
οι παραλιες





οι εμπειριες των αλλων


Πυρετοι φιλοι.



Η πετσετα μου, εχει σκληρυνει τοσο
απο τα αλατια που δεν διπλωνεται. Εμεις, που
μοναχα απο πονο διπλωνομαστε,
σκληραινουμε απο πονο.



Η πορτα επιπλεει στα χαμηλα
νερα.

Το χιονι
που ανακατεψαμε με την αμμο
θα ειναι η επομενη θαλασσα.

Τα αληθωρα σπιτια που
κρυφοκοιτουν τον οριζοντα.




Η περιοδος του ψεκασμου,
ειναι καθε χρονο, η
εφηβεια ενος πενθουντος
συννεφου. Το επαναληπτικο
test, που δεν θα γλιτω-
νουμε για παντα.







1 Comments:

Blogger Φαίδρα Φις said...

αυτό με την πετσέτα και τον πόνο
εξελίσσεται
με την έννοια της διεύρυνσης

22/01/2009, 19:36  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home