αυτο για την Κατια τον Nathan τον Αγγελο την Ευδοκια τον Τασο τον Νικο και τον Κωστα

το καλωδιο σαν νεροφιδο, εψαχνε το βουνο
που ηταν πανω σε ενα αλλο βουνο
που ηταν πανω σε ενα αλλο βουνο
κι ολα τα βουνα μαζι εμοιαζαν με δεντρο
αλλα μονο στις φωτογραφιες

που καθρεφτιζε η λιμνη

και γιναμε παραφοροι

...καρφωσαμε τον ουρανο στη λιμνη
δεσαμε τα σκυλια στις γαμπες μας
χαμογελασαμε σε εκεινους που δεν μας εβλεπαν πια

κι αγαπηθηκαμε πολυ

σαν παλια βραχια στην κορυφη του συμπαντος.